Tüm benliğimi savuruyorum havaya.
Rüzgara karşı uçmak değil benimkisi,
Rüzgar olup uçmak, ta kendisi..
Dağılıyor dört bir yanım,
Ayrılıyorum en küçük parçacıklarıma.
İnsanlar, yüzler, mimikler..
Ege boyunca uçup yokoluyorlar rüzgarda.
Sonra birini sevmek, onu çok istemek
Ve çok özlemek geliyor aklıma.
Geçmişimi hatırlıyorum silik karelerde,
Yitirdiğim onca şeye rağmen,
Ayakta kaldığım bunca zamana yanıyorum
Ve bir yudum alıyorum elimdeki şarabımdan.
Boğazımı yakıp geçen şarap,
Hücrelerime işliyor.
Ruhumu bırakıyorum rüzgara,
Umuda dair bir beklentim yokken,
Umuyorum ki; en iyi o anlıyor beni.
Ölüyorum,
Ve bunu çok iyi biliyorum.
BOZCAADA // AĞUSTOS 2012
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder